uderzać o coś

См. также в других словарях:

• uderzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uderzaćam, uderzaća, uderzaćają, uderzaćany {{/stl 8}}– uderzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, uderzaćrzę, uderzaćrzy, uderzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zadać cios, raz …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uderzać — 1. Coś uderzyło komuś do głowy «ktoś stał się zarozumiały, zbyt pewny siebie i okazuje innym swoją wyższość»: Uwielbiam słuchać zwierzeń gwiazdorów show biznesu. Najczęściej sława uderza im do głowy. Cosm 4/1999. 2. Coś uderza (kogoś) czymś «coś… …   Słownik frazeologiczny

• tłuc — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vd, tłukę, tłucze, tłucz, tłukł, tłukli, tłuczony {{/stl 8}}– stłuc {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozbijać na drobne kawałki, niszczyć przez uderzanie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tłuc — ndk XI, tłukę, tłuczesz, tłucz, tłukł, tłuczony 1. «uderzeniami rozbijać na kawałki, rozgniatać coś, niszczyć coś przez uderzanie, rzucanie; rozbijać» Tłuc szklanki przy zmywaniu. Brzęk tłuczonego szkła. Tłuczone kartofle. Tłuc kamienie. Tłuc… …   Słownik języka polskiego

• dziobać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, dziobaćbię, dziobaćbie, dziob || dziób, dziobaćany {{/stl 8}}– dziobnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dziobaćnę, dziobaćnie, dziobaćnij, dziobaćnął, dziobaćnęli, dziobaćnięty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trzepać — ndk IX, trzepaćpię, trzepaćpiesz, trzep, trzepaćał, trzepaćany trzepnąć dk Va, trzepaćnę, trzepaćniesz, trzepaćnij, trzepaćnął, trzepaćnęła, trzepaćnęli, trzepaćnięty, trzepaćnąwszy 1. «uderzać, potrząsać czymś z rozmachem» Ryba trzepie ogonem.… …   Słownik języka polskiego

• łamać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, łamaćmię, łamaćmie, łamaćany {{/stl 8}}– złamać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować, że coś pęka, rozdziela się, rozpada się na dwie lub więcej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• młócić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, młócićcę, młócićci, młóć, młócićcony {{/stl 8}}– wymłócić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} oddzielać dużą ilość ziarna od zawierających je części roślin, systematycznie uderzając w nie czymś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tłuc się — I – stłuc się {{/stl 13}}{{stl 7}} o rzeczach: ulegać przypadkowemu stłuczeniu, zgnieceniu; rozbijać się, roztłukiwać się, pękać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jajko się stłukło. Szklanki ciągle się tłuką. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pluskać — ndk I, pluskaćam, pluskaćasz, pluskaćają, pluskaćaj, pluskaćał a. IX pluszczę, pluszczesz, pluszcz plusnąć dk Va, pluskaćnę, pluśniesz, pluśnij, pluskaćnął, pluskaćnęła, pluskaćnęli, pluskaćnąwszy 1. «o cieczy: przelewać się, uderzać o coś,… …   Słownik języka polskiego

• kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę …   Słownik języka polskiego